ფსიქოლოგების და პედაგოგების აზრი იყოფა:
პედაგოგი- მშობლებმა უფრო ადრეული ასაკიდან უნდა დაიწყონ სკოლისთვის მზაობა, ნელ-ნელა თამაშ-თამაშით შვილებს ასწავლონ უბრალოდ ასო-ბგერებისა და ციფრების ამოცნობა. მაგალითად, შეუძლიათ ასო-ბგერები ასე ასწავლონ: “ნ” – ნინო, ეს შენი სახელის პირველი ასოა, დ – დედა, თ – თვალები და ა. შ. თითოეული ასო-ბგერა მათთვის საყვარელ საგნებსა თუ ადამიანებს დაუკავშირონ. თუ ბავშვს აქვს სურვილი და მშობელს უჯერებს, ასევე სასურველია ვასწავლოთ თვლა და უკუთვლა. ზეპირი ანგარიში თითების დახმარებით. სკოლისთვის სათანადოდ მომზადებული ბავშვი მეტად თავდაჯერებულია და მოტივაციაც მაღალი ექნება.
ფსიქოლოგი- მე ვფიქრობ, რომ არ უნდა იცოდეს, რადგან სკოლაში მისვლის შემდეგ მეტი ინტერესი გამოიჩინოს სიახლეების მიმართ და ადვილად არ მობეზრდეს. თანაც, მე თუ მკითხავთ, სწავლა მხოლოდ შემეცნებითი პროცესი არ უნდა იყოს. ეს ღლის, ინტერესს უკარგავს პატარას. ნებისმიერი ბავშვი 20 წუთის შემდეგ უკვე კარგავს ინტერესს და ყურადღება ეფანტება, ამის მერე უკვე გაკვეთილში თამაში უნდა ჩაერთოს, უნდა გახალისდნენ და ცოტა გაერთონ. კარგია, რომ ახლა ასაკობრივი ზღვარია, წარმოიდგინეთ, ბავშვი 5 წლის ასაკში მიჰყავდათ მშობლებს სკოლაში და მას ნაადრევად უკვეცავდნენ თამაშის პროცესს, ნაადრევად შეჰყავდათ ზრდასრულ სამყაროში. ამ დროს არ ააქვთ გააზრებული, ეს რამხელა ტვირთია, როგორც ბავშვისთვის, ასევე მასწავლებლისთვისაც, იქიდან გამომდინარე, რომ ბავშვი ამ ასაკში არ არის მზად სწავლისთვის.
ალბათ მაინც სჯობს ნეიტრალური დაიჭიროს მშობელმა და არც გადაღალოს ბავშვი მეცადინეობით და არც უარყოს შემეცნებითი გართობა და თამაშ თამაშით სწავლა.
კომენტარები: