ზოგიერთ პატარას ს არ უყვარს ბანაობა. მშობლებს დიდი ძალისხმევა სჭირდებათ პატარა პანიკიორის დასაბანად. ამ პროცესში ლამის ყველა ოჯახის წევრი იღებს მონაწილეობას, ყოველი მათგანი ხან ჩხუბით და ხან თამაშით ცდილობს ბავშვის დაკავებას , მაგრამ სულ ტყუილად ბავშვის თავგანწირული ყვირილი მთელ ეზოს ესმის.
ახალდაბადებულ ბავშვებს არაფრის შიში არ აქვთ. განსაკუთრებით კი წყლის, რადგან ისინი დედის მუცელში 9 თვის მანძილზე წყალში იმყოფებოდნენ. წყალი მათთვის ყველაზე ახლობელი სტიქიაა. როგორც წესი ჩვილებს ძალიან უყვართ წყალი და ბანაობისას თავს თავისუფლად გრძნობენ. ბავშვები 3 თვემდე ინარჩუნებენ წყლის ქვეშ ყოფნის შესაძლებლობას, სწორი მიდგომით კი ბავშვებს ეს თვისება წლამდეც შეიძლება შეუნარჩუნდეთ.
მშობლები ქვეცნობიერად წყლის შიშს თავად უნერგავენ ბავშვებს. მაგ დედას ეშინია ახალდაბადებულის ბანაობა. მას ხელები უკანკალებს, აკეთებს უხერხულ მოძრაობებს, ეცვლება ხმის ტემბრი. მშობლის მუდმივი ნერვიულობა და შიში ინსტინქტურად გადაეცემა ბავშვს და ეს უკვე რეფლექსური ხდება. პატარას წყლის შიში შეიძლება განაპირობოს წყლის არასწორმა ტემპერატურამ, არასწორმა განათებამ, უხეშმა დაბანამ. ასევე მას შესაძლოა ახსოვდეს ბანაობასთან დაკავშირებული არასასიამოვნო ინციდენტი თვალებში შამპუნის ჩასვლა, წყლის ჩაყლაპვა, მშობლის ხელიდან გასხლტომა და სხვა მსგავსი. ამიტომ ნუ შეეცდებით ბავშვის ძალით წყალში ჩასმას, თქვენ ამით უფრო გაუღმავებთ შიშს. უმჯობესი იქნება თუ გაარკვევთ და დაფიქრდებით თუ რატომ არ მოსწონს ბანაობა თქვენს პატარას. აღმოჩენილი მიზეზი სასწრაფოდ არმოფხვერით და თქვენი პატარაც სიამოვნებით განაგრძობს წყლის აბაზანების მიღებას. ბანაობის წინ გაუკეთეთ მას მასაჟი, ჩაუგდეთ მისი სათამაშო აბაზანაში, ჩართეთ მუსიკა, ესაუბრეთ და გაუღიმეთ ბანაობის დროს. აგრძნობინეთ, რომ ყველაფერი რიგზეა და მას შეუძლია მშვიდად იყოს. წყლის შიში ადვილი დასაძლევია ჩვილობის პერიოდში
კომენტარები: