თითქმის ყველა ბავშვს სჯერა სანტა კლაუსის და თოვლის ბაბუას არსებობის. მშობლების ნაწილი თვლის, რომ ბავშვისთვის თოვლის ბაბუას რწმენა ნიშნავს, იწამოს სასწაულის, გაულამაზდეს და გაუფერადდეს ბავშვობის წლები. ბავშვები, რომლებსაც დიდი ხნის განმავლობაში სჯეროდათ თოვლის ბაბუას არსებობის, მიდრეკილი არიან თანაგრძნობისა და ქველმოქმედებისკენ.
ზოგიერთის მოსაზრებით კი ბავშვისთვის ტყუილის თქმა, რომ თოვლის ბაბუა არსებობს, დიდი დანაშაულია…
მაგრამ თუ დავფქრდებით მივხვდებით რომ ეს დანაშაული არ არის…პატარებისთვის ჯადოსნური სამყარო რეალური სამყაროს შემადგენელი ნაწილია. ბავშვებს უჭირთ განასხვავონ, გამიჯნონ რეალური და ჯადოსნური, გამოგონილი სამყარო. ხშირად გვინახავს ანიმაციური ფილმების ყურების შემდეგ ბავშვები მათთვის საყვარელი გმირის როლს როგორ ირგებენ, მათი ლექსიკით როგორ საუბრობენ, ზუსტად იმავე ტანსაცმელს ითხოვენ..
მშობლები, რომლებიც ბავშვობაში სიხარულით ხვდებოდნენ ახალ წელს, წერდნენ სურვილებს, ელოდებოდნენ სანტას და შემდეგ რეალობაც მსუბუქად მიიღეს გარემოდან, საკუთარ შვილებსაც სწორედ ისეთივე ჯადოსნურ სამყაროს სთავაზობენ. ბავშვობაში განცდილი ეს ბედნიერება ხელს უწყობს ემპათიურობას, დიდი შანსია, საკუთარი გამოცდილებიდან გამომდინარე, თვითონაც გახდეს შემდეგ სხვა ადამიანის სანტა და გაუჩნდეს სურვილი, გააბედნიეროს, იზრუნოს მასზე…
კომენტარები: