ადამიანი რთული არსებაა. სი არ საჭიროებს წვრთნას. იგი უმჯობესია აღიზარდოს, რადგან ცხოველური ინსტიქტების გარდა მას აქვს ინტელექტი: შეუძლია მოსმენა, გაგება, განსჯა და მერე არჩევანის გაკეთება. ადამიანი ტკივილისა და ფსიქიკაზე მიყენებული ტრავმების მეშვეობით არ სწავლობს, თუმცა რადგან ცხოველური თავდაცვითი ინსტიქტები მასშიც ჭარბადაა, ძალადობრივი მეთოდებითაც არის შესაძლებელი ვაიძულოთ იმოქმედოს ისე, როგორც ჩვენ გვსურს.
განსხვავება მარტივია – გაწვრთნილი ბავშვი არ ფიქრობს, აღზრდილი ფიქრობს და მშობლის გადასაწყვეტია, ვისი გაზრდა სურს მას – მოაზროვნე და თავისუფალი ადამიანის, რომელსაც შეგნებული აქვს თავისი ქმედების სისწორე, აქვს ნება და ცუდსა და კარგს შორის არჩევანის გაკეთება შეუძლია, თუ მექანიკური ფორთოხლის, ტანჯვის შიშით რომ ამბობს უარს იმ პიროვნებაზე, როგორადაც ამ ძალადობრივი წვრთნის პირობებში ჩამოყალიბდა.
აღზრდის სხვადასხვა სტილი არსებობს. ფსიქოლოგებს თუ ვენდობით ყველაზე ეფექტური ავტორიტეტული აღზრდის სტილი გახლავთ. გინდათ კარგი შვილი გყავდეთ? აღზარდეთ საკუთარი თავი. ისინი თქვენ გბაძავენ. იმეორებენ იმ მოდელს, რასაც ბავშვობაში აძლევთ.
ალბათ ამიტომ არსებობს გამოთქმა: ბავშვი ოჯახის სარკეაო. ახლა წარმოიდგინეთ ადამიანი, რომელიც სარკეს ურტყამს, რადგან ანარეკლში საკუთარი თავი არ მოსწონს. სარკე ნელ-ნელა იბზარება და ბოლოს ისე მახინჯდება, თქვენი ანარეკლის კი არა საერთოდ რამის გარჩევა შეუძლებელი ხდება მასში.
კომენტარები: