მშობიარობა ყველა ქალისთვის დიდ ფსიქოლოგიურ და ფიზიკურ სტრესთან ასოცირდება, ამიტომ ბევრი მათგანი ბავშვის გაჩენას საკეისრო კვეთის ოპერაციით ამჯობინებს. საინტერესოა რა გართულებები შეიძლება მოჰყვეს საკეისრო კვეთას და რატომ სჯობია ამ გზას ბუნებრივი მშობიარობა?
ბევრი ორსული მიდის იმ ობიექტურ მიზეზებამდე, რაც საკესირო კვეთას გადაუვალს ხდის. თუმცა აქვე უნდა ითქვას, რომ საკესიროთა მოხშირების ტენდეციაში საკმაოდ დიდ როლს თამაშობს ფსიქოლოგიური ასპექტი.
არსებობს საკესირო კვეთის აბსოლუტური და კომლექსური ჩვენებები. აბსოლუტურია ჩვენება, მაშინ, როდესაც დედის და ნაყოფის სიცოცლხეს საფრთხე ემუქრება და ფიზიოლოგიური გზით მშობიარობა წარმოსახვითაც კი შეუძლებელია. მაგალითად, პლაცენტის სრული წინმდებარეობა, აბსოლუტურად ვიწრო მენჯი და ა.შ.
დღეს, 21-ე საუკუნეში აბსოლუტური ჩვენებები საკმაოდ გაიზარდა. მათ რიცხვს მიეკუთვნება ნაყოფის არასწორი მდებარეობები: ნაყოფის გარდიგარდმო მდებარეობა, ნაყოფის ტერფებით წინმდებარეობა. კომპლექსური ჩვენებაა, როდესაც ორსულს გარდა სამეანო პათოლოგიისა აქვს საყრდენ-მამოძრავებელი, ნერვული, გულ-სისხლძარღვთა, მხედველების სისტემის და სხვა პათოლოგიები.
თუნდაც ყველაფერი კარგად დასრულდეს, საკეისრო კვეთის შემდგომ 2-3 წელი ორსულობა რეკომენდირებული აღარ არის. ასევე შეზღუდულია შვილოსნობა, რადგან საშვილოსნოს კუნთის რეგენერაცია დაუსრულებლად არ ხდება. ნაკეისრალ ქალს ნაწიბუროვანი საშვილოსნო რჩება. ნაწიბუროვან საშვილოსნოზე კი გართულებები გაცილებით მეტია.
საკეისრო კვეთა თუნდაც იმიტომ არის ცუდი, რომ დედა პირველ ხანებში მოკლებულია შვილთან ურთიერთობას. არ შეუძლია წამოდგომა, ბავშვის ხელში დაჭერა და მასზე ზრუნვა. შესაბამისად დედა-შვილობის ხაზი პირველივე დღეებში ირღვევა.
კომენტარები: