მთელს მსოფლიოში და მათ შორის საქართველოში ერთ-ერთ მთავარ პრობლემად რჩება ბულინგი, ძალადობა ბავშვებში და ის საფრთხეები რომლის წინაშეც საზოგადოება ყოველდღიურად დგას. ამ თემის შესახებ გადაცემაში ,,თქვენი მოსაზრება“ ფსიქოლოგმა ნათია ფანჯიკიძემ ისაუბრა.
ნათია ფანჯიკიძე: მოზარდებს შორის ძალადობა ეს არ არის მხოლოდ ქართული მოვლენა. თუმცა ბრძოლა უნდა იყოს ყველგან, ყველა ქვეყანა უნდა ებრძოდეს ამას და რა თქმა უნდა ჩვენც. მინიმუმამდე დასაყვანად, უპირველესად ძალიან კარგი იქნებოდა, ქვეყნაში რომ იყოს მკაფიო ღირებულებები. მკაფიო ღირებულებებში ვგულისხმობ იმას, რომ თუ არ არსებობს პირადი მაგალითი და გამოცდილება, ვერც ერთ მოზარდს ვერ დაარწმუნებ რომ აგრესიული ქცევა ერთმნიშვნელოვნად ცუდია. ხშირ ხედავენ, რომ ერთმანეთის გამეტებით და გადათელვით ვიღაცას შეუძლია დაიკავოს რაღაც ადგილი და სულაც არ იყოს ის საზოგადოებისგან ადეკვატურად შეფასებული. გამომდინარე აქედან, ევოლუციურად აგრესია ჩვენი თანდაყოლილი თვისებაა, იმიტომ რომ აგრესიაც გვჭირდებოდა გადასარჩენად, მაგრამ ცივილიზებულ ეპოქაში ვცდილობთ რომ მოვიშოროთ ეს და უფრო მეტად დავემსგავსოთ ადამიანებს, რადგან ხელჩართული სისხლიანი გარჩევები ნამდვილად არ არის აუცილებლობა თუ ჩვენ არ ვაქცევთ მას აუცილებლობად.
დღეს უფრო მეტი ხელმისაწვდომობა იმისათვის, რომ მოზარდებს დაუსახოთ მეტი ინტერესი. მათთვის ხელმისაწვდომი იყოს სპორტული აქტივობა, ხელოვნება. სულიერი აღზრდა არ არის მხოლოდ ის რომ მოსწავლემ გაკვეთილები იმეცადინოს, მშობელი უნდა იყოს დაინტერესებული ბავშვის აღზრდის პროცესში, კერძოდ, უნდა წაიყვანოთ შვილი თეატრში, კინოში, სხვადასხვა ადგილებში სადაც მთლიანობაში გაუჩნდება და ჩამოუყალიბდება ფასეულობები. ბულინგი ეს არის საზოგადოების ერთმანეთთან ურთიერთობა და ამას ხელოვნურად ვერ შექმნი. ყველა პრობლემა მაინც მშობლისგან მოდის, რამდენად წახალისებულია მისი შვილი მაშინ როდესაც ის სხვას ერევა და რატომ გვაქვს მორევის დაუოკებელი სურვილი.
ძალიან ბევრი ბავშვი სულაც არ დაუჩაგრავს გარე სამყაროს, ოჯახშივეა დაჩაგრული მშობლებისგან, რომლებიც თუნდაც ხუმრობით ეუბნებიან, მაგალითად რას გავხარ?! შემდეგ რაც არ უნდა ლამაზი ადამიანი გაიზარდოს და მე ვთვლი რომ ყველა ფორმა იმსახურებს აღტაცებას, რაც არ უნდა არწმუნონ სხვებმა რომ ლამაზია, მას ამის აღარ სჯერა. ძალიან ხშირად ახდენენ ბავშვის ჩაგვრას ოჯახში, ადარებენ სხვას რომ სხვა მასზე უკეთესია. როდესაც ბავშვს თვითშეფასება უდაბლდება ოჯახშივე, ის მარტივად ხდება ბულინგის მსხვერპლი. ბულინგის მსხვერპლი ალბათ ყველა ვყოფილვართ, იმიტომ რომ ცხოვრებაა ისეთი. აქ მთავარია როგორ ხვდება, როგორ უმკლავდება მტრულ გარემოს ბავშვი. როდესაც ბავშვს თავისი თავის სჯერა, ის ახერხებს დამცავი მექანიზმების გამომუშავებას. მაგალითად ერთ-ერთი დამცავი მექანიზმი შესაძლოა იყოს იუმორი, მაგრამ ბავშვი სულ კლოუნად არ უნდა გადაიქცეს იმის გამო რომ იქნებ დაინდონ. ზოგჯერ პირიქით, ბავშვი ძალიან ხათრიანი ხდება და არ შეუძლია სხვა ბავშვებთან ურთიერთბის დამყარება, თუ საჩუქრებით არ წავიდა თანატოლებთან. ესეც თუ ზომიერებას გადასცდა ჩვენ უკვე უნდა ვივარაუდოთ რომ ბავშვს თავისი, საკუთარი ღირებულებების არ სჯერა და იმისთვის რომ ათამაშონ და ეთამაშონ მოსყიდვას აკეთებს. კარგია, რომ მის ტვინს ის პლასტიკური უნარი აქვს მარტივად მოძებნოს გამოსავალი, მაგრამ მშობელი მაინც ყოველთვის ყურადღებით უნდა იყოს, რომ ყველაფერი იყოს ზომიერი.
წყარო – 4U
კომენტარები: