ოჯახური ცხოვრების დასაბამს ახალი ემოციები ჩნდება – შეუღლებიდან რამდენიმე თვის შემდეგ ახალბედა ცოლ-ქმარი იგებს, რომ მალე მათ ცხოვრებაში პატარა ადამიანი გაჩნდება , ვისთვისაც უნდა გადადონ საკუთარი მე, ვიზეც უნდა იზრუნონ, უთენონ ღამეები, ვისაც უნდა ემსახურონ. თუმცა ყველაფერი ჯერ კიდევ ორსულობისას იწყება.
ფსიქოლოგიაში არსებობს შინაგანი და გარეგანი რეფერენციის ცნება – ესაა პოლარობები, რომლებსაც ჩვენს ღირებულებათა სისტემაში ვაწყობთ, და ღირებულებათა სისტემა, რომელიც ჩვენზე გარედან ზემოქმედებს. ბავშვს უნდა ვასწავლოთ შინაგანი რეფერენცია. მოიპოვებს რა ინფორმაციას გარედან, მას ამასთან ერთად უნდა შეეძლოს გადაწყვეტილების დამოუკიდებლად მიღება. ამის სწავლა მას მხოლოდ პრაქტიკით შეუძლია, თავისუფლები შეგრძნებით.
ზოგიერთ საკითხში ბავშვს უბრალოდ არ გააჩნია ბაზა, რომელზე დაყრდნობითაც შეძლებს გადაწყვეტილების მიღებას. ამიტომ უნდა დავსვათ კითხვა: სანამ ყველაფრის ნებას მისცემთ, განიხილეთ, რა არის სწორი და რა – არასწორი? გაითამაშეთ სიტუაციები, მოუყევით ამა თუ იმ ქმედების შედეგების შესახებ? ამ ბაზის გარეშე შინაგანი თავისუფლება სწორედაც რომ თავნებობაში გადაიზრდება.
სინამდვილეში ბავშვის ცალკე ინდვიდად გაზრდა ეს დიდი პრობლემაა. მშობლები ხშირად საუბრობენ ბავშვებთან ურთიერთობის პრობლემებზე, და ამასთან თავად არ ელაპარაკებიან მათ! ამ მხრივ სწორი პოზიცია მკაფიოა: ბავშვს თანასწორივით უნდა ელაპარაკოთ.
კომენტარები: